Przygody Kate Daniels

Ilona Andrews to pseudonim pisarskiej pary – Ilony i Andrew Gordonów. Są oni autorami dwóch poczytnych i sprzedających się świetnie cykli urban fantasy – cyklu o Kate Daniels i o Rubieży. Oba wydaje w Polsce Fabryka Słów. Obecnie doczekaliśmy się ósmej odsłony przygód Kate Daniels pt. „Magia zmienia”.

Kate i Curran odeszli z Gromady. Wprowadzili się do małego domku na przedmieściach i wiodą spokojne, szczęśliwe życie, wychowując nastoletnią przybraną córkę i zabijając potwory. Wróć. Może nie do końca tak. Przecież życie Kate Daniels nie może być spokojne. Nawet po opuszczeniu Twierdzy i porzuceniu posady Małżonki Władcy Bestii kobieta ciągle wplątuje się w kłopoty. Tym razem ma na głowie bandę ghuli, która z jakiegoś powodu najechała jej miasto. Miasto, które w poprzednim tomie przejęła podczas walki ze swoim ojcem i zobowiązała się chronić.

Moja relacja z Kate Daniels jest długa. Czytam ten cykl od około dziesięciu lat. Można powiedzieć, że jest też nieco burzliwa. Kiedyś, jako młoda i naiwna czytelniczka, byłam gorącą orędowniczką tych książek. Uważałam je za świetne urban fantasy, jedno z lepszych, jakie czytałam w życiu, nowatorskie i dobrze napisane. Ale dziś myślę o nich inaczej. Albo od tej pory przeczytałam już w życiu tyle książek, by wiedzieć, że cykl o Kate Daniels to nie jest dobra literatura, albo to same powieści na przestrzeni lat mocno się zmieniły.

Po pierwsze primo, Kate Daniels z fajnej babki, która miała swoje mocne strony, ale od czasu do czasu zbierała ostry łomot, zmieniła się w córkę półboga z niewyobrażalnymi mocami, która niby dostaje od innych po pysku, ale… No właśnie, w najnowszym tomie Kate ma udar, a dzień później jest zdrowa i zabija olbrzyma i pokonuje, a nie, tego wam nie powiem, bo nie byłoby już po co czytać tej książki. Kate niby ma ponieść koszty tej decyzji, niby ma się zmienić, ale nic, absolutnie, totalnie, kompletnie nic jej nie jest. Tak się chyba dzieje z wieloletnimi cyklami. Bohaterki zyskują kolejne moce, aż stają się tak nieznośnymi Mary Sue, że nie daje się tego czytać. Bo jak tu się identyfikować z kobietą, która nawet śmierć odsyła do diabła?

Po drugie – schemat goni schemat. Już dziś jestem w stanie wam powiedzieć, jak będzie wyglądała kolejna książka o Mary Sue, wróć, Kate Daniels. Kate będzie na jakiejś robocie, przypadkiem się w coś wplącze. Zabije potwora. Poprowadzi pseudośledztwo, znów zabije potwora. W międzyczasie podroczy się trochę z ojcem, znów skopie jakiś tyłek, zabije potwora, prześpi się ze swoim kochasiem, wielki finał, poetycka i patetyczna walka, żyli długo i szczęśliwie, koniec.

Po trzecie – nieznośne powtarzanie tych samych opisów. Curran wciąż jest misiaczkiem, a jego tors i ciało są doskonałe i doprowadzają naszą bohaterkę do ciągłej frustracji seksualnej. Plus charakterystyki wszystkich innych postaci, które świetnie znamy (dziesięć lat już o nich czytam, no, ale może ktoś wsiadł do tego pociągu w ósmym wagonie zatytułowanym „Magia zmienia”, któż to wie?).

Po czwarte – redakcja i korekta tekstu w przypadku Fabryki Słów nie istnieje. Książka jest najeżona tak wieloma błędami, w tak wielu miejscach brakuje zaimka „się”, że to aż niemożliwe – ot na przykład „Będę się świetnie przy tym świetnie bawić” (str. 167). Wydawca naprawdę powinien bardziej zadbać o teksty, które wypuszcza.

Po piąte – to już uwaga natury czysto estetycznej. Rozumiem, pieniądze muszą się zgadzać, ale fakt, że bohaterka wygląda zupełnie inaczej na każdej kolejnej okładce nie sprawi, że pójdę do księgarni i kupię siedem poprzednich tomów, które już stoją na mojej półce, w tej samej szacie graficznej. Co to, to nie. Uwierzcie, dla książkowych estetów to jest problem. Nie ja jedna tak mam.

Tytuł „Magia zmienia” to zmyłka. Niby zmienia, a jednak pozostaje nieznośnie schematyczna. Jakby wciąż czytało się jedną i tę samą książkę. No ale cóż, nie porzuca się starych kompanów, nawet jeżeli nie możemy już na nich patrzeć, prawda?