Nie wszyscy zasługują na naszą uwagę

Zawsze na początku roku przepisuję kalendarz z roku poprzedniego. Urodziny i imieniny krewnych i znajomych Królika, imprezy, w których zobowiązana jestem wziąć udział, ważne rocznice i terminy. I tak jakoś zawsze dopada mnie myśl, że liczba osób, o których pamiętam jest zatrważająco… duża. Jakoś tak sobie co roku myślę, żeby może jakoś tych życzeń już nie składać, ale potem mięknę i wysyłam, łudząc się, że w tym roku coś się zmieni, drgnie i będzie inaczej. Więc wysyłam, jedne po drugich.

            A potem przychodzą moje urodziny. Taki dzień tylko dla mnie, który staram się celebrować. Może nie w jakiś szczególny sposób, ale zawsze staram się choć przez chwilę robić coś, co sprawia mi przyjemność. Nie przywiązuję do urodzin jakiejś szczególnej wagi w sensie imprezowym, czy prezentowym. Tego nie lubię. To takie trochę zawracanie głowy sobie i innym, a nie przepadam za angażowaniem innych w swoje sprawy. Nie lubię też, by wydawali na mnie pieniądze. Jeśli ktoś Cię dobrze nie zna, ciężko, by kupił Ci trafiony prezent. A nawet drobny podarek jest oznaką tego, że kiedyś tam musisz się odwdzięczyć. Nie lubię tego. Ale życzenia to co innego. Życzenia nie kosztują więcej, niż wysilenie pamięci, że TEN akurat dzień jest TWOIM DNIEM. Życzenia są oznaką pamięci, oznaką, że ktoś o tobie myśli, jesteś dla niego ważny.

            Więc kiedy przychodzą moje urodziny… czekam. Czekam, czekam. I na takim z reguły bezowocnym czekaniu mija mi większość dnia. I nocy. I nocy przed. Ludzie, o których pamiętam, raczej o mnie nie pamiętają. Hurtowo nie pamiętają. Z tego to wynika? Nie pamiętają ze zwykłego zabiegania czy dlatego że danie im znać w ich dzień, że o nich pamiętam i są dla mnie ważni jest dla mnie istotniejsze, niż dla nich pamiętanie o mnie w mój dzień?

            Jakkolwiek nie mam z tym większego problemu i jestem raczej daleka od obrażania się, że ktoś o mnie zapomniał, jest to w sumie przykre. I choć po raz kolejny wpisałam urodziny i imieniny wszystkich tych ludzików w swój kalendarz, to wcale nie jestem pewna, czy będę z niego robić taki intensywny użytek. Życie jest cholernie krótkie. Nie warto tracić czasu na ludzi, którzy o was nie pamiętają. Skupcie się na tych, dla których jesteście ważni. Ja sama trochę się tego uczyłam, ale gdy już wiem, mogę ponieść tę informację dalej.