Wszyscy tatusiowie kochają swoje córki

źródło

Do biblioteki przychodzą różni ludzie. Osoby starsze, dzieci z rodzicami, miłośnicy kryminałów, książek kucharskich, opracowań historycznych, osoby o sprecyzowanych gustach i te, które proszą, by im coś wybrać. Najczęściej najmłodszym towarzyszy ktoś z rodziny. Zwykle mama, rzadziej babcia. Ale nie ulegajmy stereotypom. Czasami zdarzy się, że przyjdzie i tata. Pewnego razu  towarzysząc swej córce, zjawił się w bibliotece młody ojciec i informuje mnie, iż chce ją zapisać. Daję mu więc do wypełnienia zobowiązanie, nadaję karcie dziewczynki numer. No, ale pojawia się problem.

- Tu trzeba wpisać pesel.

- Nie zna pan? Nie szkodzi. Możemy uzupełnić następnym razem.

-Data urodzenia…

- Tak, proszę wpisać.

- Kuuuu**a, pani, kiedy ona się urodziła?

Jakbym była najwłaściwszą osobą, by zadać to pytanie.  A przecież nie mam z tym faktem nic wspólnego. Jestem tego pewna. Skąd więc miałabym wiedzieć, kiedy urodziła się córką tego pana? Zatem pytanie było chyba retoryczne.

- Zaraz. Ona ma osiem lat. 2013, 2012…

- 2005 – podpowiadam.

- Ano, 2005, ale… Pani poczeka…

Pan wyciąga komórkę i dzwoni do żony, by się upewnić. Uzyskuje satysfakcjonującą go odpowiedź. Szczęśliwie dokonujemy rejestracji. Bardzo miła dziewczynka wybiera sobie kilka książek. Oboje z ojcem mówią mi „do zobaczenia”. Kiedy chwilę później opowiadam o tym koleżance, wzrusza ramionami:

- A co ty się dziwisz? Wydaje ci, że tylko on jeden? Takich jest dużo więcej.

Tylko dlaczego tak wielu mężczyzn ma problem z kalendarzem? A może nie z kalendarzem, a z pamięcią? Konkretnie z datą urodzin własnych dzieci. Może jest to związane z faktem, iż tychże nie rodzili, nie wypychali na świat w pocie czoła i w towarzystwie ogromnego, okropnego bólu? Może gdyby było inaczej, zapamiętali? Być może jestem w błędzie i ten mężczyzna jest doskonałym ojcem, który świetnie odróżnia Clifforda od Scooby Doo. Może, ale mam wrażenie, że kobiety rodzą dzieci dla siebie.  Rola mężczyzny sprowadza się do tego, że chce mieć dziecko i powołuje je na świat. W późniejszym etapie dobrze, jeśli jest. Niczego więcej nie należy oczekiwać.  A tym bardziej wymagać, od głowy i żywiciela rodziny, ciężko zmęczonego, zapracowanego. Bo przecież wszyscy tatusiowie tak bardzo kochają swoje córki.