Przyszłość, przeszłość i X-men

Obejrzałam niedawno drugi w tym roku komiksowy film (udaje mi się jak na razie utrzymać postanowienie „jeden miesiąc, jedna wizyta w kinie”). Na „Spidermana” niestety nie dałam rady dotrzeć. Seria „X-men” jest moim zdaniem jedną z najlepszych, jeśli chodzi o komiksowe adaptacje, a „Pierwsza klasa” ociera się w swojej kategorii wręcz o mistrzostwo. Dużo zatem oczekiwałam, idąc do kina na „X-men. Przeszłość, która nadejdzie”.

            W najnowszym filmie naszym superbohaterom zagraża zgraja robotów, które rozpoznają mutantów, przejmują ich moce, a następnie eliminują. W skutek wojny między ludźmi, mutantami oraz maszynami na świecie zapanował kompletny chaos. Dlatego Profesor X w porozumieniu z Magneto postanawia wysłać w przeszłość Wolverine’a, by ten zapobiegł wydarzeniu prowadzącemu do wojny, za które uważają zastrzelenie naukowca odpowiedzialnego za konstrukcję robotów przez Mistique.

            Przede wszystkim cieszyłam się z powrotu bohaterów znanych nam już z „Pierwszej klasy”. Bardzo lubię młode wersje Profesora i Magneto. Cała intryga też w miarę trzymała się ciągu przyczynowo-skutkowego i logiki, może poza faktem, że zdaniem twórców scenariusza w latach siedemdziesiątych Amerykanie potrafili już skonstruować inteligentne roboty i swobodnie bawili się genetyką (no dobrze, jestem w stanie to przełknąć). Bardzo podobały mi się też kreacje Mistique, Quicksilver, Kitty Pride oraz Rosomaka. Ten ostatni, jak zawsze zresztą, dostarczył nam sporo zabawnych tekstów. Na uwagę zasługuje również kreacja głównego czarnego charakteru. Tym razem naszych mutantów ściga nie kto inny, lecz sam Tyrion Lannister (pardon, doktor Trask). 

            Podobało mi się dwutorowe prowadzenie akcji. Obserwujemy zarówno poczynania X- menów z przyszłości, ich ucieczki przed robotami oraz rozmowy, jak i wydarzenia dziejące się na początku lat osiemdziesiątych, gdzie wysłano świadomość Logana w celu zmiany przyszłości (i przeszłości zarazem). Nowa odsłona X-menów prowokuje do zadawania pytań o naturę przyszłości. Czy jest z góry ustalona i nawet po wprowadzonych zmianach pozostaje identyczna, a nasze działania i decyzje nie mają na nic wpływu? A może sami kształtujemy swój los, a przeznaczenie nie istnieje?

            Teraz będzie bezwstydny spoiler. Mieszając w przeszłości, X-men zmienili przyszłość. W ten sposób scenarzyści w zasadzie wyzerowali serię. Wracają więc Phoenix, Cyclops a Rogue (yes, yes, yes!) odzyskuje swoje moce.

            Podsumowując, oczekiwałam więcej, ale było nieźle. Jednak nadal moim faworytem pozostaje „Pierwsza klasa”. Co nie zmienia faktu, że nowy film o „X-menach” trzyma poziom. Polecam.