Podróż do wnętrza Oli

Rzadko trafiają się książki, o których zupełnie nie wiem, co powinnam pomyśleć. A skoro nie bardzo wiem, co powinnam o nich myśleć, jak mam wiedzieć, co napisać? Jak ubrać w słowa myśli, które mają kłopot, by się ukształtować? To dość trudne. Taką właśnie książką, wobec której nie do końca umiem się określić, jest powieść Anetty Kołodziejczyk - Rieger „Jestem tu, przy Tobie”.

            „Jestem tu, przy Tobie” to historia młodej kobiety, Oli. Bohaterka powieści jest osobą niesamowicie wrażliwą. Wyjątkowo przeżywa każde wydarzenie w swoim życiu, ale także te, które dotykają zupełnie nieznane jej osoby. Jest niezwykle czuła na krzywdę i niesprawiedliwość. Jako młoda dziewczyna, potrafiła walczyć o swe przekonania. Była odważna i śmiała. Wraz z okresem dorastania pojawia się nieśmiałość i niepewność. Ola zaczyna mieć problem z ubieraniem myśli w słowa. Zagubionej, delikatnej dziewczynie przychodzi z pomocą piękna Alicja, którą Ola sobie wymyśla. Niebawem studentka zakochuje się w przystojnym Marku.

            Tych kilka zdań streszczenia brzmi znajomo, składa się z elementów, które znałam już z innych powieści. A jednak mam pewien problem z tą książką. Nie wiem, o czym jest. Czy o cierpieniu, które zewsząd dociera do Oli? Nie, chyba jednak nie. W każdym razie nie do końca. Bohaterka bowiem w toku akcji kilkakrotnie przechodzi przemianę. A jednak „Jestem tu, przy Tobie” z całą pewnością nie należy do lektur łatwych i przyjemnych. Nie tylko dlatego, że cierpienie stanowi jeden z głównych tematów powieści. Autorka zdecydowała się zastosować zabieg podobny do strumienia świadomości. Choć tu znów, nie nazwałabym go czystym strumieniem świadomości, jaki znamy chociażby z „Pani Dalloway” Wirginii Woolf. Rzeczywistość otaczająca Olę, zostaje nam ukazana przez pryzmat odczuć i przemyśleń bohaterki i… tylko w ten sposób. Niewiele jest zatem w powieści dialogów. Czasami nie spotkamy ich przez kilkanaście stron. Trzeba przyznać, że to zabieg nietypowy i nieczęsto spotykany w polskiej literaturze. Nie jest on jednak łatwy w odbiorze. Czytelnik, który lubi szybkie tempo akcji i dominację dialogów, może poczuć się rozczarowany. W „Jestem tu, przy Tobie” przeważa ton refleksyjno-emocjonalny. Na plan pierwszy wysuwają się odczucia Oli.

            Dodatkowo książka podejmuje tematy bardzo smutne i trudne. Jak już wspomniałam, Ola jest świadkiem cierpienia, nierzadko sama bezpośrednio go doświadcza. Obserwuje nieszczęścia, spadające na jej najbliższych, ale także te, których doświadczają zupełnie obce osoby. Wszystkie je głęboko przeżywa, a wraz z nią, obcujący z tokiem myślenia bohaterki czytelnik.  

            „Jestem tu, przy Tobie” Anetty Kołodziejczyk – Rieger to z całą pewnością pozycja inna od tych, jakie czytacie na co dzień. Każdy jednak musi sam zdecydować, czy ten typ prowadzenia narracji mu odpowiada. A o tym nie można przekonać się inaczej, jak poprzez lekturę tekstu. 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Novae Res